ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ 5ου ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΕΡΟΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΩΝΑ ΚΑΒΑΛΑΣ

Με ενθουσιασμό και διάθεση ν’ αρπάξουμε τη σκυτάλη της ενημέρωσης  και να την παραδώσουμε παρακάτω, ξεκινήσαμε για τη συνάντησή μας στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο τυφλών, Περιφερειακή Ένωση Ανατολικής Μακεδονίας, όπου μας περίμεναν ο Πρόεδρος Μάκης Κρεμύδας,  Πρόεδρος  της Π.Ε. Τυφλών και η Γραμματέας  κα Βούλα Πανταζίδου.

Μετά την θερμή υποδοχή μας ξενάγησαν αρχικά στην αίθουσα με τις γραφομηχανές Braille.

Εκεί μας εξήγησαν για τον  κώδικα Braille, που είναι το σύστημα γραφής και ανάγνωσης των τυφλών και την ιστορία του.

Εδώ μπορείτε να δείτε το ελληνικό αλφάβητο της γραφής των τυφλών.

Εύλογα ρωτήσαμε αν πρόκειται για διεθνή γλώσσα και μας απάντησαν ότι η κάθε χώρα έχει τον δικό της αντίστοιχο κώδικα προσαρμοσμένο στη γλώσσα της. Στη συνέχεια είδαμε πώς λειτουργούν οι μηχανές και αγγίξαμε το ανάγλυφο που προέκυπτε από τις λέξεις που ζητούσαμε να μας γράψουν. Διαπιστώσαμε όλοι μας, ότι ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις σχηματισμούς κάτω απ’ τα δάχτυλά σου και σχολιάζοντάς το μάθαμε ότι αυτό είναι μια δεξιότητα που αποκτάται με εξάσκηση με το πέρασμα του χρόνου.

Τέτοιες ανάγλυφες κουκίδες μπορεί κανείς να συναντήσει στα κουμπιά κάποιων ανελκυστήρων, στα κουτιά φαρμάκων, σπάνια σε κάποιες πινακίδες  και φυσικά στο Μουσείο Αφής. Παρακάτω μπορείτε να βρείτε εικόνες και πληροφορίες για το Μουσείο Αφής.

Όσο για την γραφή και ανάγνωση Braille, γίνονται κατά καιρούς σεμινάρια στην Π.Ε. Τυφλών, τα οποία μπορεί να παρακολουθήσει ο καθένας (αρκεί να δηλώσει έγκαιρα το ενδιαφέρον του) και στους εκπαιδευτικούς της Ειδικής Αγωγής δίνουν επιπλέον μόρια.

Η κουβέντα προχώρησε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τυφλοί στην πόλη της Καβάλας. Οι δυσκολίες ξεκινούν από το ανάγλυφο της πόλης, πολλές ανηφόρες, κατηφόρες, σκαλοπάτια και στενοί δρόμοι με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια προσπάθεια να τοποθετούνται ειδικά πλακίδια στα πεζοδρόμια, που δημιουργούν τον οδηγό όδευσης τυφλών.

Η πόλη μας έχει να περηφανεύεται για τις επιδόσεις δυο αθλητριών του στίβου με προβλήματα όρασης, της Ανθής Καραγιάννη και της Αλεξάνδρας Δήμογλου. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι αθλήτριές μας δε χρειάζεται να μεταβούν σε άλλη πόλη για την προετοιμασία τους, αλλά μπορούν να κάνουν τις προπονήσεις τους ουσιαστικά στο «σπίτι» τους.

Στη συνέχεια η παρέα μας μεταφέρθηκε στο διπλανό γραφείο για τον κυρίως λόγο της επίσκεψής μας, που δεν ήταν άλλος από το Λευκό μπαστούνι ενόψει του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας του λευκού μπαστουνιού.

Η κυρία Πανταζίδου μας μίλησε για την ιστορία του Λευκού μπαστουνιού

Το ρομποτικό μπαστούνι που είναι σε ερευνητικό στάδιο.

Μας δόθηκαν λευκά μπαστούνια και μάσκες ύπνου και προσπαθήσαμε να κινηθούμε στο χώρο.

Κατά γενική ομολογία αν και ο χώρος ήταν μικρός κι εύκολος να χαρτογραφηθεί στο μυαλό μας και οι τρεις καταλήξαμε ότι είχαμε την εντύπωση ότι είχαμε διανύσει μεγαλύτερη απόσταση από αυτή που ήταν στην πραγματικότητα. Χρειάζεται εκπαίδευση στην κινητικότητα και στον προσανατολισμό από μικρή ηλικία για να μπορέσει κάποιος τυφλός να κινείται ανεξάρτητος και με ασφάλεια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως ρολόι, μεζούρα, μέτρο, θερμόμετρο και άλλα, τα οποία είναι προσαρμοσμένα να δίνουν πληροφορίες είτε απτικά, είτε φωνητικά. Παίξαμε λιγάκι με τα κινητά μας τηλέφωνα στέλνοντας μηνύματα για να δούμε πως λειτουργεί το κινητό τηλέφωνο του προέδρου ο οποίος φεύγοντας μας έδωσε δωράκι ένα φωνητικό κομπιουτεράκι και γραμμένα σε μπραϊγ τα στοιχεία του συστήματος αεροπροσκόπων

Στο τέλος έγινε συζήτηση για τα προβλήματα της καθημερινότητας και μάθαμε ότι οι περισσότεροι εξυπηρετούνται από φίλους και συγγενείς. Ρωτήσαμε αν λειτουργεί εθελοντική ομάδα και μας είπαν ότι είναι μικρή. Όποιος λοιπόν ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει με το σύλλογο και να συνεργαστεί μαζί του.

Βρήκαμε ευρηματικό τον τρόπο που πληροφορούνται οι τυφλοί για τη διάταξη του φαγητού τους στο πιάτο. Χρησιμοποιείται  λοιπόν το πιάτο ως ρολόι και τα δεδομένα δίνονται με βάση την ώρα, για παράδειγμα στις 12 είναι ο πουρές, στις 3 το κρέας και στις 6 τα λαχανικά.

Η κουβέντα μας άνοιξε την όρεξη κι έτσι σας παρακινούμε να παραστείτε κι εσείς στο «ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ», που διοργανώνει η Περιφερειακή Ένωση τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας.

Η Περιφερειακή Ένωση βρίσκεται στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως 2 και μπορείτε να επικοινωνήσετε στα: Τηλέφωνο: 2510-232303 Fax: 2510-232303

Ακολουθεί συνομιλία με τον Γενικό Γραμματέα του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών. Κάτω από την εικόνα ακολουθεί η συνέντευξη τροποποιημένη σε γραπτό λόγο για τα άτομα με προβλήματα ακοής.

–Το προσκοπικό δίκτυο του 5ου συστήματος αεροπροσκόπων Αμυγδαλεώνα Καβάλας θα μιλήσει με τον κο Παναγιώτη Μαρκοστάμο  γενικό γραμματέα του πανελληνίου συνδέσμου τυφλών και δημοτικό σύμβουλο του δήμου Λοκρών.

Καλημέρα σας

– Καλημέρα σας, ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνεργασία και εύχομαι σε όλους σας να ευοδωθούν οι στόχοι σας για τους οποίους αγωνίζεστε μέσα από το δίκτυό σας.

-Σας ευχαριστώ.

-Πόσα μέλη είναι καταγεγραμμένα στο Σύλλογό σας  και πώς δραστηριοποιείστε;

-Είμαστε μέλη της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών. Ο σύνδεσμος τυφλών έχει γύρω στις 10 περιφερειακές ενώσεις στην Ελλάδα, μαζί με άλλα τρία σωματεία που ανήκουν στην ομοσπονδία τυφλών, αριθμούμε περίπου τα 7.500-8000  εγγεγραμμένα μέλη του συνδέσμου. Σαν επίσημο στοιχείο από την πρόνοια ξέρουμε ότι οι τυφλοί στην Ελλάδα οι οποίοι είναι καταγεγραμμένοι στα προγράμματα της κοινωνικής πρόνοιας είναι 23.000-24.000 περίπου.

-Πότε ξεκίνησαν τα δικά σας προβλήματα όρασης;

-Το πρόβλημα όρασής μου ξεκίνησε σε ηλικία 4 ετών, ακολούθησαν κάποια ταξίδια στο εξωτερικό όπου διαπιστώθηκε η πάθηση που έχω, στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά μου σε ηλικία 7 ετών, επειδή δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις ώστε ένα τυφλό παιδί να συμμετέχει στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, αναγκαστήκαμε  να μετοικήσουμε στην Αθήνα, όπου υπήρχε πιο κοντά σ’ εμάς η Σχολή Τυφλών, το Κέντρο Εκπαίδευσης κι Αποκατάστασης Τυφλών, όπου γράφτηκα στο δημοτικό σχολείο πια, και πέρα από τα μαθήματα του σχολικού ωρολογίου προγράμματος παρακολουθούσα και τα μαθήματα της κινητικότητας και του προσανατολισμού και δεξιοτήτων της καθημερινής διαβίωσης που είναι το άλφα και το ωμέγα για τη ζωή, εξέλιξη και αυτονόμηση ενός ατόμου που δε βλέπει και βέβαια μαθήματα μουσικής και άλλα μαθήματα που μπορούσα να παρακολουθήσω στη σχολή τυφλών. Στη δευτέρα δημοτικού είχα την τύχη να συμμετέχω σ’ ένα καινοτόμο πρόγραμμα όπου εφαρμόστηκε  για πρώτη φορά στη χώρα μας το μοντέλο της  συνεκπαίδευσης και συνδιδασκαλίας, όπου έχουμε σε μια τάξη βλέποντες μαθητές και τυφλούς να παρακολουθούν το ίδιο σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα και τα ίδια μαθήματα.

Έτσι πετύχαμε το μοντέλο της συνεκπαίδευσης και της  ένταξης από μικρή ηλικία στην κοινωνία. Αργότερα τέλειωσα το Γυμνάσιο και το Λύκειο στο σχολείο της γειτονιάς μου και στη συνέχεια μπήκα στο πανεπιστήμιο και αποφοίτησα από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα τελευταία έξι χρόνια εργάζομαι στην Εθνική Συνομοσπονδία  Ατόμων με Αναπηρία, ως επιστημονικός σύμβουλος έχω στελεχώσει την υπηρεσία ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΜΑΖΙ. Είναι μια υπηρεσία που παρέχει πληροφορίες για θέματα αναπηρίας σε άτομα που έχουν αναπηρία και σε άτομα που δεν έχουν αναπηρία, αλλά χρειάζονται πληροφορίες σε σχέση με τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία,  δικαιώματα και παροχές από το κράτος και γενικότερα πληροφορίες για την αναπηρία. Επίσης από πολύ μικρή ηλικία σχεδόν  από τα 17 τώρα είμαι 32 άρχισα να δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά και να ασχολούμαι με τη  μουσική, παίζω ακορντεόν, πλήκτρα και δουλεύω τα τελευταία χρόνια ως τραγουδιστής, τραγουδώ παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, και συμμετέχω σε εκδηλώσεις, ανά την Ελλάδα.

-Είστε πολυπράγμων λοιπόν, τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα, τι εννοώ τι προβλήματα συναντήσατε τότε που δεν υπάρχουν τώρα ή που παραμένουν τώρα.

– Καταρχήν τα προβλήματα μπορούμε να τα βάλουμε σε διαφορετικούς  πυλώνες αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη αυτή.

Ένας πυλώνας είναι λοιπόν καταρχήν το κομμάτι της αντιμετώπισης καθαρά της αναπηρίας από την κοινωνία, το πώς δηλαδή η κοινωνία έχει αντίληψη για τα άτομα με αναπηρία και για το τι είναι αναπηρία και ποιες οι δυνατότητες του ατόμου με αναπηρία και βέβαια τα εμπόδια που ξεπερνά και αντιμετωπίζει ένα άτομο με προβλήματα όρασης κι ένα άτομο με αναπηρία στην καθημερινότητά του από την μετακίνηση, την εκπαίδευση, από την επαγγελματική αποκατάσταση κι όλα αυτά.

Ας πιάσουμε το πρώτο κομμάτι που αφορά την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία, πολλές φορές βλέπουμε ότι λόγω της έλλειψης ενημέρωσης του κόσμου για το τι είναι άτομο με αναπηρία και ποιες οι δυνατότητές του, πολλές φορές τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται με ρατσιστική αντίληψη, γιατί ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος, έχουμε βιώσει όλοι μας ως άτομα με αναπηρία τον ρατσισμό και πολλές φορές με αποκλεισμό λόγω της αναπηρίας. Αυτό σιγά σιγά βλέπουμε ότι σπάει, τα ταμπού και τις προκαταλήψεις κι ερχόμαστε όλοι πιο κοντά κι είναι λογικό γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αρκετές παρεμβάσεις  για αυτό θέλω  να σας συγχαρώ και για την πρωτοβουλία τη δικιά σας, που αυτός ο στόχος της να έρθουμε πιο κοντά και να ενημερωθούμε όλοι μας για το τι είναι το άτομο με προβλήματα όρασης και ποιες είναι οι δυνατότητες που μπορεί να έχει ένα άτομο με προβλήματα όρασης  μέσα από προγράμματα  κι από στοχευμένες  δράσεις. Αν γνωριστούμε καλύτερα, πιστεύω ότι όλα αυτά σπάνε μέρα με τη μέρα. Έχουμε αντιμετωπίσει πολλές φορές τον ρατσισμό όπως σας είπα αλλά όντως εγώ τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά από τη δική μου πλευρά μπαίνω στη λογική του άλλου και προσπαθώ να τον ενημερώσω να τον ευαισθητοποιήσω γιατί κακά τα ψέματα εάν δε μας γνωρίσει κάποιος δεν μπορεί ποτέ  να καταλάβει τι μπορεί  να κάνει ένας άνθρωπος με προβλήματα όρασης και πως μπορεί να εξελιχθεί μέσα στην κοινωνία. Αυτό είναι πολιτικό θέμα γιατί σημαίνει ότι η πολιτεία δεν έχει δώσει, δεν έχει βρει τις απαραίτητες προϋποθέσεις και δεν έχει εξασφαλίσει  εχέγγυα ώστε το άτομο με αναπηρία να εντάσσεται κανονικά μέσα στην κοινωνία και να μην είναι ένα άτομο που προσπαθεί να ενταχθεί. θα έπρεπε κάποια πράγματα να είναι αυτονόητα.

Δυστυχώς στη χώρα μας δεν είναι τίποτα αυτονόητο και συνεχώς διεκδικείται το αυτονόητο για να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα και θεσμός. Τι θέλω να πω μ’ αυτό, σας είπα πριν για τα εμπόδια που συναντούν τα άτομα με αναπηρία. Κι είναι βασικά ένα μεγάλο εμπόδιο αυτό που αντιμετωπίζουμε στις καθημερινές μας μετακινήσεις.

Δυστυχώς οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια που έχουν κατασκευαστεί δεν είναι καθόλου προσβάσιμα για τα άτομα με προβλήματα όρασης, γιατί καθημερινά καλούμαστε να ξεπεράσουμε αρκετά εμπόδια στα πεζοδρόμια με αρκετές ελλείψεις που υπάρχουν σε ηχητικές διαβάσεις για να μπορούμε να περνάμε τους φωτεινούς σηματοδότες, να περνάμε το δρόμο με ασφάλεια. Εμπόδια στα πεζοδρόμια, που πολλές φορές αναγκαζόμαστε να κινούμαστε στο δρόμο  για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλα αυτά τα εμπόδια. Βλέπουμε να υπάρχουν σταθμευμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια ή στις ράμπες διέλευσης για τα άτομα με αναπηρία και κάνουν δυσκολότερη την  μετακίνησή  μας ή και πάνω στους οδηγούς όδευσης τυφλών, είναι ειδικές πλάκες που έχουν κατασκευαστεί στα πεζοδρόμια για να μπορούν τα άτομα με προβλήματα όρασης να προσανατολίζονται και να κινούνται άνετα και με ασφάλεια στα πεζοδρόμια. Βλέπουμε αυτές οι ειδικές γραμμές να έχουν σχεδιαστεί λάθος ή άλλες φορές να οδηγούν πάνω σε κολώνες, σε τοίχους ή να έχουν πάνω εμπόδια από παρακείμενα καταστήματα και τραπεζοκαθίσματα, που μπορούν να υπάρχουν εκεί, πράγμα που δυσκολεύει την κίνηση των τυφλών.

Η ένταξη στην εκπαίδευση .Έχουμε διαπιστώσει δυστυχώς ότι το κουδούνι δε χτυπά την ίδια μέρα και την ίδια ώρα  για όλα τα παιδιά. Για τα άτομα με προβλήματα όρασης, για τα άτομα με αναπηρία πολλές φορές  μπορεί να περάσουν τρεις και τέσσερις και πέντε μήνες. Ακόμα τη στιγμή που μιλάμε σήμερα είναι 6 Οκτωβρίου  όλα τα παιδιά πάνε σχολείο, όμως τα παιδιά με αναπηρία δεν πάνε σχολείο γιατί δυστυχώς η γραφειοκρατία μέχρι στιγμής δεν έχει ολοκληρώσει τους διαγωνισμούς για τα δρομολόγια, έτσι ώστε να μπορέσουν να πάνε να πάρουν τα παιδιά τα ειδικά αυτοκίνητα της περιφέρειας ή τα ειδικά ταξί που μισθώνει η περιφέρεια ώστε να τα πάνε στο σχολείο και να τα επιστρέψουν σπίτι τους, άρα υπάρχει αποκλεισμός ακόμα και στην εκπαίδευση.

Στο κομμάτι της επαγγελματικής αποκατάστασης έχει να γίνει προκήρυξη για να μπορέσουν να διεκδικήσουν κάποια θέση στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα

γύρω στα 6 με 7 χρόνια. Η τελευταία προκήρυξη τελεσφορεί τώρα, στην οποία είχαν προκηρυχτεί κάποιες θέσεις πριν από 4-5 χρόνια. Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν στο άτομο με αναπηρία δεν δίνουμε τη δυνατότητα να εκπαιδευτεί και δεν του δίνουμε τη δυνατότητα να εργαστεί, να γίνει παραγωγικός άνθρωπος όπως όλοι οι πολίτες, βλέπουμε οι αντιλήψεις αυτές για την αναπηρία καθημερινά να αυξάνονται. Να έχουμε δηλαδή συχνότερα θύματα κοινωνικού αποκλεισμού ατόμων με αναπηρία  λόγω του ότι δεν εκπαιδεύονται σωστά ή λόγω του ότι δεν τους εξασφαλίζουμε μια καλή επαγγελματική αποκατάσταση τα άτομα αυτά να ζουν στο περιθώριο κλεισμένα πολλές φορές στα σπίτια τους.

Και η κοινωνία μπορεί να διαμορφώσει μια αντίληψη για την αναπηρία  τέτοια όταν τα άτομα έχουν τις παροχές που απαιτούνται έτσι ώστε να μπορούν να είναι λειτουργικά άτομα και να βγαίνουν έξω και να ζουν στην κοινωνία. Όσο στα άτομα με αναπηρία δεν δίνουμε την δυνατότητα να το κάνουν αυτό τότε θα μένουν στο περιθώριο κι έτσι θα ενισχύονται τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και ρατσισμού που αντιμετωπίζαμε παλιότερα  και τώρα. Δυστυχώς, πολλές φορές στα μικρά και απομακρυσμένα χωριά, εκεί που στα άτομα με αναπηρία δεν έχουμε δώσει τις απαιτούμενες υποδομές για να μπορέσουν να ενταχθούν, βλέπουμε τα φαινόμενα αυτά να είναι πιο έντονα. Βέβαια δεν υπάρχει πρώιμη παρέμβαση νομοθετημένη στην Ελλάδα κι μια πρόταση  που παλεύουμε εδώ και χρόνια  μέσα από το κομμάτι του συνδικαλισμού  στο αναπηρικό κίνημα και στο Σύνδεσμο Τυφλών και στην Ομοσπονδία και στην Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία είναι να δημιουργηθούν τμήματα ένταξης κι επανένταξης ατόμων με αναπηρία.

Σ’ όλη τη χώρα υπάρχουν συγκεκριμένα προγράμματα που εφαρμόζονται στο εξωτερικό όπως για παράδειγμα ένα πρόγραμμα του Καναδά που τουλάχιστον στα άτομα με προβλήματα όρασης το παιδί το τυφλό αρχίζει να δέχεται εκπαίδευση και παρέμβαση όταν είναι 9 μηνών, για να μπορέσει να μάθει να εξασκεί την αφή του κι όσο μεγαλώνει το παιδί δέχεται την ανάλογη εκπαίδευση, ώστε να μπορεί να είναι ένα πλήρως αποκαταστημένο μέλος της κοινωνίας και βλέπουμε αντίστοιχα προγράμματα και για άτομα που τυφλώνονται σε μεγάλη ηλικία.

Δυστυχώς εδώ στη χώρα μας δεν υπάρχει και η πρότασή μας ήταν και είναι να υπάρχει μια μονάδα με εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό τέτοιο, που οπουδήποτε παρουσιάζεται πρόβλημα όρασης ή άτομο με  αναπηρίας οποιαδήποτε στιγμή να μπορέσει η συγκεκριμένη ομάδα αυτή, να το στηρίξει ψυχολογικά  τόσο εκείνο, όσο και την οικογένειά του, γιατί στην αρχή είναι δύσκολο για να μπορέσει να το εντάξει και να το επανεντάξει μέσα στην κοινωνία

Τα άτομα με αναπηρία θα τα βλέπουμε θα είναι ισότιμοι πολίτες όταν η πολιτεία θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που χρειάζονται και θα κάνει στοχευμένες ενέργειες,  έτσι ώστε η αναπηρία να είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, της ανθρώπινης ποικιλομορφίας και να διαχέεται στην κοινωνία ως τέτοια, όσο δημιουργούμε παράλληλες δομές, όσο δημιουργούμε κενά σ’ αυτό το κομμάτι, δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εντάξουμε τα άτομα με αναπηρία και βέβαια θα ενισχύονται όλα τα φαινόμενα ρατσισμού και αποκλεισμού που σας ανέφερα.

• Πώς χρησιμοποιείτε την τεχνολογία για να λύσετε τα καθημερινά σας προβλήματα;

-Η τεχνολογία έχει κάνει θαύματα θα έλεγα σ’ αυτό το κομμάτι, εδώ και 15 περίπου χρόνια δίνει την ευκαιρία σε άτομα με προβλήματα όρασης να χειριστούν  τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μέσω προγραμμάτων ανάγνωσης  οθόνης screen readers, που υπάρχουν κι έτσι μπορούμε να ξέρουμε μέσω της κάρτας ήχου του υπολογιστή και μέσω μιας μηχανικής φωνής, που είναι ο κέρσορας στον υπολογιστή μας και μπορούμε να πλοηγούμαστε στο διαδίκτυο σε διάφορα sites που μας είναι τα οποία θα πρέπει να έχουν ανάλογα σχεδιαστεί, ώστε να είναι προσβάσιμα. Υπάρχει ένα διεθνές πρωτόκολλο, το οποίο βάζει τις  προδιαγραφές κάθε φορά σε μια ιστοσελίδα, για το πώς θα πρέπει να είναι κατασκευασμένη, να μην έχει πολλές εικόνες, να μην είναι flash player, να εξηγεί σε κάποιο πλαίσιο τι απεικονίζεται σε μια εικόνα  και να είναι εύχρηστη η σελίδα, να μη χρειάζονται πολλές κινήσεις για να μπορούν τα άτομα με προβλήματα όρασης και τα άτομα  με κινητικές αναπηρίες, που χειρίζονται τον υπολογιστή τους με διάφορα άλλα εξαρτήματα, όπως άτομα που έχουν κομμένο χέρι ή άτομα που δεν έχουν καθόλου χέρια, να χειρίζονται τον υπολογιστή τους. Έτσι οι σελίδες σας θα πρέπει να είναι προσβάσιμες   κι αυτό είναι το διεθνές πρωτόκολλο που έχει θεσμοθετηθεί για να μπορέσουν να υπάρχουν οι συνθήκες πάνω σε μια φιλοσοφία που να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν τα άτομα με αναπηρία και φυσικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook το you tube και αλλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης επίσης στα κινητά τηλέφωνα δουλεύει το ίδιο πρόγραμμα οπότε μπορούμε να έχουμε άμεση επαφή με τον κατάλογό μας και τα μηνύματά μας στα τηλέφωνα. Πέρα απ’ το κομμάτι των ηλεκτρονικών υπολογιστών που εκεί είναι παρά πολύ καλά τα βήματα που έχουν γίνει και αισιόδοξα μηνύματα έρχονται για ακόμα πιο απλουστευμένες εφαρμογές που να μπορούν να διευκολύνουν τα άτομα με αναπηρία στο κομμάτι της κινητικότητας και  του προσανατολισμού που σας είπα και πριν ότι είναι το άλφα και το ωμέγα για τη ζωή και την εξέλιξη ενός τυφλού να παρακολουθήσει τα μαθήματα αυτά εκεί έχουμε το λευκό μπαστούνι το οποίο μας βοηθά να κινούμαστε. Υπάρχουν εφαρμογές που μπορούν να δίνουν πληροφορίες στα άτομα με προβλήματα όρασης για την κίνηση στους δρόμους.

Και βέβαια ένα τελευταίο εγχείρημα που κάνουμε όλοι εμείς οι φορείς των τυφλών είναι ότι έχουμε ιδρύσει το πρώτο κέντρο εκπαίδευσης σκύλων οδηγών, σκύλων βοηθών ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα και έχουμε πλέον τα πρώτα σκυλιά που έχουν δοθεί σε τυφλούς χρήστες για να μπορούν να εξασφαλίζουν σ’ αυτούς μια πιο άνετη κι ασφαλέστερη μετακίνηση στη χώρα μας. Αυτό το βλέπετε κυρίως στο εξωτερικό γιατί εκεί τα προγράμματα αυτά είναι πιο διαδεδομένα βλέπετε δηλαδή στο εξωτερικό, αν έχετε ταξιδέψει, τυφλούς χρήστες σκύλων οδηγών.

Στη χώρα μας έρχεται τα τελευταία χρόνια αυτό το κομμάτι κι εδώ έχουμε μια σημαντική, και θέλω να τους ευχαριστήσω κι από τη θέση αυτή εδώ, όλους εκείνους τους ανθρώπους που συμμετέχουν εθελοντικά εδώ σ’ αυτή την προσπάθεια είτε σαν puppy walkers, είναι οι άνθρωποι αυτοί που παίρνουν και  μεγαλώνουν τα κουτάβια μέχρι 6 μηνών και μετά τα παίρνει ο εκπαιδευτής και τα εκπαιδεύει κι όλους αυτούς που στηρίζουν το δίκτυο αυτό για την ανάπτυξη και την ευαισθητοποίηση για τους σκύλους οδηγούς.

-Μια ευχή για το μέλλον που να αναφορά τα προβλήματα στα άτομα με αναπηρία;

Εμείς ως χώρος των τυφλών και παλιότεροι συνδικαλιστές και οι παλιότεροι που μαθητεύσαμε δίπλα  τους αλλά όλοι μας πάντα τρέχαμε διεκδικούσαμε τα αυτονόητα. Δυστυχώς τα αυτονόητα στη χώρα μας δεν είναι δεδομένα έπρεπε και πρέπει καθημερινά να τα διεκδικούμε στις εποχές που διανύουμε με τα φαινόμενα της οικονομικής κρίσης και οι  τραγικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης πλήττουν πρώτα απ’ όλους τους ασθενέστερους, δηλαδή τα άτομα που ανήκουν στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, επομένως τα άτομα με αναπηρία είναι οι πρώτοι που έχουν πληγεί και που έχουν βιώσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης δυστυχώς αυτή τη στιγμή διεκδικούμε πράγματα που τα οποία τα είχαμε διεκδικήσει και  παλιότερα τα είχαμε επιτύχει, τα αυτονόητα τα είχαμε επιτύχει. Τώρα διεκδικούμε να μη μας τα πάρουν πίσω και να μη συρρικνωθούν περισσότερο οι πολιτικές στήριξης για τα άτομα με αναπηρία στη χώρα.

Αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα μ’ αυτό το κομμάτι κι είμαστε συνέχεια στις επάλξεις και στους δρόμους και μέσα κι έξω απ’ τα υπουργεία για να μπορέσουμε να κάνουμε διαπραγματεύσεις, τέτοιες που θα μπορέσουμε  να εξασφαλίσουμε τα ήδη κεκτημένα δικαιώματα. Ό,τι έχει κερδηθεί δεν έχει κερδηθεί με την αγιαστούρα, έχει κερδηθεί μέσα από αγώνες, μέσα από έντονες διαμαρτυρίες

και αυτά μπορείτε να τα δείτε και στα δελτία τύπου του συνδέσμου και τις ομοσπονδίας που είναι στα site.

Ευχή μου είναι να μπορέσουμε κάποια στιγμή τα άτομα με αναπηρία

αυτό που θεωρείται αυτονόητο να το έχουν, χωρίς να το διεκδικούν, χωρίς να το αναζητούμε κάθε φορά μέσα από μια μαζική συγκέντρωση και μια πανελλαδική συγκέντρωση-

κινητοποίηση διαμαρτυρίας που διοργανώνουμε σαν φορέας. Πρέπει κάποια στιγμή να υπολογιστεί το κόστος διαβίωσης για την αναπηρία και να υπολογιστούν και να εφαρμοστούν

τέτοια μέτρα και τέτοιες πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την άνετη, την ανεξάρτητη, την αυτόνομη διαβίωση των ατόμων με αναπηρία και έτσι τα άτομα με αναπηρία, με τις

ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα που έχουν, να συνεργάζονται, να δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία. Έτσι θα καταφέρουμε να πετύχουμε, η αναπηρία να διαχέετε

ως κομμάτι της  ανθρώπινης φύσης, ως κομμάτι της ανθρώπινης ποικιλομορφίας, γιατί μπορεί να είμαστε όλοι ίσοι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ο καθένας έχει την δική του διαφορετικότητα, που είναι κομμάτι που

αφορά το κάθε άτομο ξεχωριστά της κοινωνίας, αλλά που όμως όλοι μας πρέπει την διαφορετικότητα του καθενός, την δική μας και των άλλων, να την σεβόμαστε, να την αποδεχόμαστε

και να ζούμε αρμονικά μέσα στο κοινωνικό σύνολό της.

-Σας ευχαριστώ πάρα πολύ  για τη συνεργασία. Είναι η πρώτη επαφή που κάνουμε υποσχόμαστε από τη μεριά μας να γίνουν κι επόμενες  επαφές και να συνεργαζόμαστε  σε ό,τι δραστηριότητα έχετε  εσείς να ερχόμαστε σε επαφή σε ότι θέλουμε να κάνουμε  εμείς ως προς εσάς.

-Με μεγάλη μας χαρά τόσο εγώ όσο κι ο φορέας που εκπροσωπώ ο πανελλήνιος σύνδεσμος τυφλών, έχουμε και τοπική ένωση εκεί κοντά σας στην Καβάλα.

-Θα τους επισκεφτούμε τις επόμενες μέρες

-Τόσο εμείς όσο και τα παιδιά από κει να μπορούμε να συντονιστούμε και να σας βοηθήσουμε στην επίτευξη των στόχων σας.

-Να είστε καλά καλή σας ημέρα

-Να είστε καλά κι εσείς ευχαριστώ παρά πολύ

Τελειώνοντας την προσπάθειά μας θα ξεκινήσουμε ευχαριστώντας τον κύριο Κελίδη Ιωάννη για την βιντεοσκόπιση, τον κύριο Κρεμύδα και την κυρία Πανταζίδου για τη φιλοξενία και τις πληροφορίες που μας έδωσαν και τέλος τον κύριο Μαρκοστάμο, που ολοκλήρωσε το παζλ της ενημέρωσής μας. Είναι το πρώτο μας εγχείρημα και σίγουρα υπάρχουν λάθη, που θα επιθυμούσαμε να παραλείψετε και να μείνετε στην ουσία της προσπάθειάς μας. Η σκυτάλη της ενημέρωσης για τα άτομα με προβλήματα όρασης με αφορμή την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΟΥ είναι πια στα δικά σας χέρια, μεταλαμπαδεύστε την!

Κατηγορίες:ΠΑΛΙΑ ΕΦΟΡΕΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΜΘ